கறவைகள் பின்சென்று கானம் சேர்ந்துண்போம்
அறிவொன்றும் இல்லாத ஆயர்குலத்து உன்றன்னை
பிறவி பெறுந்தனை புண்ணியம் யாமுடையோம்
குறைவொன்றும் இல்லாத கோவிந்தா! உன்தன்னோடு
உறவேல் நமக்கிங்கு ஒழிக்க ஒழியாது
அறியாத பிள்ளைகளோம் அன்பினால் உன்தன்னை
சிறுபேர் அழைத்தனவும் சீறி யருளாதே
இறைவா! நீ தாராய் பறையேலோர் எம்பாவாய் ||
kaRavaigaL pin senRu kaanam sErndhu uNbOm
aRivu onRum illaadha aayk kulaththu undhannaip
piRavi peRum thanaip puNNiyam yaam udaiyOm
kuRai onRum illaadha gOvindhaa undhannOdu
uRavEl namakku ingu ozhikka ozhiyaadhu
aRiyaadha piLLaigaLOm anbinaal undhannai
siRu pEr azhaiththanavum seeRi aruLaadhE
iRaivaa! nee thaaraay paRaiyElOr embaavaay ||
No comments:
Post a Comment