தூமணி மாடத்து சுற்றும் விளக்கெரிய
தூபம் கமழத் துயிலணை மேல் கண்வளரும்
மாமன் மகளே! மணிக்கதவம் தாள் திறவாய்
மாமீர்! அவளை எழுப்பீரோ? உன்மகள் தான்
ஊமையோ அன்றிச் செவிடோ, அனந்தலோ?
ஏமப்பெருந்துயில் மந்திரப்பட்டாளோ?
மாமாயன் மாதவன் வைகுந்தன் என்றென்று
நாமம் பலவும் நவின்றேலோர் எம்பாவாய் ||
thoomaNi maadaththuc cuRRum viLakkeriyath
Dhoopam kamazhath thuyilaNaimEl kaN vaLarum
maamaan magaLE! maNik kadhavam thaaL thiRavaay
maameer! avaLai ezhuppeerO un magaL thaan
oomaiyO? anRic cevidO? anandhalO?
Emap perunthuyil mandhirap pattaaLO?
maamaayan maadhavan vaikundhan enRenRu
naamam palavum navinRElOr embaavaai ||
